κερμίον

κερμίον, τὸ (Α)

κερμάτιον*.

[ΕΤΥΜΟΛ. Υποκορ. σχηματισμός από το θ. τής ονομαστικής: < κέρμα + υποκορ. κατάλ. -ίον, αντί κερμάτ-ιον].